Voor een dier dat ergens niet aan kan ontsnappen biedt de natuur nog één laatste redmiddel: de doodligreflex. De meeste roofdieren zijn niet geïnteresseerd in een kadaver! Deze ultieme ontsnappingspoging gebeurt onbewust en wordt AANGESTUURD vanuit de motorische cortex. Leonardo da Vinci zei: “Nature has no effect without cause”.

Ook wij kunnen zo’n “motorisch conflict” ervaren, denk biologisch! Een foetus in de baarmoeder kan erg schrikken van het plotselinge lawaai van een staafmixer. Kinderen verstijven van angst als ze moeten worden vastgehouden voor een vaccinatie. Volwassenen worden “achtervolgd” door een deurwaarder of kunnen niet ontkomen aan een aanstaand faillissement of uitspraak van de rechter. Op dat moment kunnen ook bij ons spierzwakte of uitvalsverschijnselen van een bepaalde spier, spiergroep of van de totale musculatuur ontstaan. De dokter verdenkt al vrij snel op MS of ALS, met het gevaar dat het geschetste vooruitzicht van de ONVERMIJDELIJKE rolstoel wordt ervaren als een nieuw motorisch conflict, immers “aan deze prognose kan ik niet ontsnappen!”

Als het gevaar geweken is komt de motoriek plaatselijk (focale aanval) of generiek (grand mal aanval) hortend en stotend weer op gang, als een computer die opnieuw wordt opgestart, zie de video. De perceptie van de diagnose “epilepsie” doet ons echter opnieuw verstard staren in de ogen van de arts, als een konijn in de ogen van een buizerd, zie daar de negatieve spiraal. Terwijl vanuit biologisch oogpunt op dat moment het helings-oedeem uit het hersenrelais wordt gedreven dat de betreffende spiergroep AANSTUURT, met tonisch-clonische convulsies en snelle spiersamentrekkingen tot gevolg. Met andere woorden de spierkrampen of uitval na een hondenbeet of val, naar verluidt ontstaan door een “virus” dat hondsdolheid veroorzaakt (waar de tetanusspuit voor is), is in werkelijkheid het opnieuw opstarten van de betreffende spier of spiergroep, veroorzaakt door een motorisch conflict van niet kunnen ontsnappen aan de hond (benen) of het afweren van een val (armen).

De onbewuste herinnering aan de gebeurtenis triggert het biologische signaalpad opnieuw, incl. de epileptische aanval. In de verschillende spieren, maten, gedragingen en uitingsvormen daarvan herkennen we Parkinson, Huntington, hyperacusis, strabismus en nystagmus en het verklaart o.a. ook Restless Legs Syndroom en de H uit ADHD. Allen aangestuurd vanuit de motorische cortex. Schrikangstconflicten kunnen de strottenhoofdspieren verlammen, je kunt letterlijk sprakeloos zijn van angst.

Én je kunt sprakeloos zijn van de ware bedoeling van de natuur en welke implicaties dit heeft voor de geneeskunde en het onderwijs zoals we die vandaag nog kennen. Het idee achter “opbrengstgericht werken” is onnatuurlijk en anti-biologisch. Het heeft zelfs iets pervers, alsof het machines zijn. Kinderen reageren daarop. We behandelen dat alsof er iets met hún systeem niet goed is, terwijl er iets met óns systeem niet goed is.