We staan aan het begin van de 3^e revolutie van de geneeskunde. Het begon met ziekte als straf van God. Ongeveer 100 jaar geleden veranderde dat in ziekte als fout van het lichaam, in wiens nadagen we nu leven. Aan de religieuze trekjes kun je nog goed zien waar de wortels van het huidige verklaringsmodel liggen. Zo spreken we bv. over “goedaardige” en “kwaadaardige” cellen en over een “immuunsysteem”, dat vecht tegen indringers (virussen en bacteriën), die ons proberen ziek te maken en dat je die “strijd” kunt verliezen, als je niet op tijd ingrijpt.

De 3^e revolutie van de geneeskunde is het besef dat er geen goed of kwaad is in de Natuur. Ons lichaam vormt een ondeelbare unit met onze psyche en de hersenen, die synchroon zijn met elkaar en die altijd BIOLOGISCH reageert op dramatische, onverwachte en isolatief beleefde vormen van stress. Op dat moment doet het, AANGESTUURD vanuit een specifiek relais in de hersenen, aanpassingen ten behoeve van de overleving, die weer worden hersteld wanneer het gevaar geweken is. In dat proces, dat volgens WETMATIGHEDEN verloopt wiens symptomen wij ziekte noemen, spelen onze lichaamseigen microben zelfs een onmisbare rol! Plotseling valt alles op de plek: “Nothing is the prey of death. All is the prey of life” (Antoine Bechamps).

Het netvlies bestaat uit fotoreceptoren (staafjes en kegeltjes), waar licht en kleuren worden omgezet in impulsen, die via de oogzenuw naar de visuele cortex worden geleid. Het biologische conflict dat verband houdt met het netvlies is een angst die niet kan worden afgeschud, bv. de angst om een ​​geliefde of een huis te verliezen, de angst voor straf, misbruik, werkloosheid (schulden, armoede), vervolging (religieus, etnisch, politiek) of de angst voor kanker (incl. vervolgonderzoeken). Kinderen lijden het conflict wanneer ze getuige zijn van huiselijk geweld of wanneer ze hun ouders ruzie zien maken.

Tijdens de stressfase verliest het netvlies, AANGESTUURD vanuit de visuele cortex, fotoreceptorcellen, met het BIOLOGISCHE DOEL om dat wat de angst oproept onzichtbaar te maken (kinderen slaan hun handen voor de ogen als ze bang zijn). In die fase diagnosticeert de oogarts nachtblindheid of een scotoom. Wanneer het verlies van cellen in de buurt van de macula optreedt kan het zichtverlies dramatisch zijn.

Tijdens de helingsfase, als het gevaar geweken is, herstelt het netvlies. Er ontstaat vocht tussen het netvlies en het vaatvlies, wat een “netvliesloslating” wordt genoemd. Bij veel conflictmassa; d.w.z. wanneer de angst hevig was en/of lang duurde, met veel verlies van cellen tot gevolg, kan het netvlies daadwerkelijk loslaten. Een operatie is dan noodzakelijk. De diagnose of de angst om blind te worden kan een nieuwe angst oproepen, met het gevaar dat het speciaalprogramma chronisch wordt, wat uiteindelijk kan leiden tot blindheid.

Dit te begrijpen is veruit het beste medicijn. Dit van te voren te weten is nóg beter.